De misselijkheid is bijna weg en ik merk het effect van de nieuwe stamcellen. Eten gaat steeds beter en soms heb ik zelfs gewoon zin in iets! Nu ik me beter voel wil ik ook vooruit en probeer daarom steeds meer te ondernemen. Gisteren alleen de hond uitgelaten en samen met Alfred naar de supermarkt geweest. Na weken van ziekenhuismuren en slaapkamermuren om me heen is dat een geweldig uitje!

Wat jammer is, is de rugpijn die weer meer begint op te spelen nu ik meer beweeg. Al is dat ook een goede rem om niet te hard van stapel te lopen. Volgende week vrijdag zie ik de arts weer en ik hoop dat ik kan gaan starten met fysiotherapie. Voor deze afspraak heb ik nog geen verzoek voor bloedonderzoek gekregen. De transplantatie is natuurlijk nog geen 6 weken geleden. Een raar idee dat ik eigenlijk had verwacht deze week pas thuis te zijn uit het ziekenhuis. In plaats daarvan loop ik gewoon lekker thuis te rommelen!