Vier is mijn geluksgetal. Twee ook. Ik kan soms moeilijk kiezen. Maar je hoeft ook niet altijd te kiezen toch? Volgende week woensdag word ik 44. Wederom een jaartje erbij! Een mooi getal, vierenveertig. Maar ik vind het ook niet erg als dat mooie getal straks 45 wordt. En de rest. We gaan het natuurlijk weer vieren. Meteen ook Alfreds verjaardag. Die wilde met mooi weer zijn verjaardag vieren. Dat we midden in het vierseizoen zitten binnen onze familie nemen we dit jaar op de koop toe. Soms stellen we het uit tot september, nu gokken we op een mooie zaterdag dit weekend.
Woensdag vier ik mijn verjaardag met ons gezin op de camping. We krijgen namelijk een nieuwe vloer. Ook nog even voor de vakantie. Doen we gewoon. Of gewoon, dat ging natuurlijk niet over één nacht ijs. Hij kon deze week al gelegd worden maar dan kreeg ik ook mijn immunotherapie. Dan heb ik toch wat rust om me heen nodig. Anders gaat het niet goed.
Eerst zouden we thuis blijven maar dat leek me later toch niet zo’n goed idee. De eerste dag kunnen we het huis namelijk niet in. Ook niet handig met de hond. We hebben de caravan toch, maken we er meteen een vakantiefeestje van. Want Stijn is dan klaar met school. En Rowan met studie. Die laatste weet niet of hij al naar huis komt dan of dat er in Enschede nog wat te vieren valt. Zien we dan wel weer.

Zo rommelen we de komende weken lekker aan. Feestjes vieren, nieuwe vloer, naar de camping om de hoek, op vakantie. Voor het ideaal beeld doe ik net of de rest eromheen er even niet is. Ik heb weer wat meer rek merk ik. Kom maar door met die vierenveertig!