Ondanks de goede uitslag van vorige week, was ik wederom niet de leukste thuis dit weekend. Hoewel ik de kuur goed verdraag, valt het me toch zwaar. En dan met name de mentale klachten. Het trillen, de spierzwakte, de vermoeidheid, het is best te doen als ik mijn eigen optimistische hersenpan heb. Maar onder invloed van, is het zwaar. Het duurt ook steeds langer voor ik opknap en dan blijft er nu toch ook op de goede dagen een staartje chagrijn en depressiviteit hangen. Ik voel het, ik weet het maar kan er niks aan doen. Ik probeer het te verbergen maar hoe meer ik mijn best doe, hoe meer energie het kost en hoe erger het soms wordt. 

Vanmiddag belde de arts. Zij was enorm te spreken over het ‘fantastische resultaat’ van de lage m-proteïne. Ook de overige bloedwaardes zijn heel goed. Voor iemand die een chemokuur ondergaat dan. Daarnaast hebben we vooral gesproken over de effecten van de dexamethason. En dat de halve dosering in de rustweek mentaal beter te handelen is, maar wel meer lichamelijke klachten geeft. Deze week is de laatste chemoweek maar ik stond nog niet te juichen. Want volgende week ‘rustweek’, met een halve dosering dexa die me tot wanhoop kan drijven. 
‘Weet je wat’, zei m’n dokter, ‘je doet het zo goed, je bloedwaardes zijn prima, ik geef je die laatste dexamethason cadeau. Die hoef je niet te nemen.’ Whoehoe!!!! Dat is nog eens een verrassing! Volgende week gewoon géén chemo en géén dexamethason! Nu ben ik wel heel benieuwd of er sprake zal zijn van afkickverschijnselen. Maar dat laat ik maar weer gewoon over me heen komen. Woensdag eerst gezellig Sinterklaas vieren, omdat dat mijn beste dag van de week is. Het eerste Sinterklaascadeau is al binnen, dat belooft wat…😉