Blijkbaar hebben veel mensen last van de ‘donkere dagen’ want nu ik toegeef dat ik wat vermoeider ben komt standaard: ‘Ja maar, heeft dat niet te maken met dat het eerder donker is?’ Lief bedoeld, een andere oorzaak bedenken, iets positief proberen te draaien. Dat zit ook in mijn aard. Alleen gaat die vlieger deze keer niet op. Ik houd van de seizoenen, vind de herfst altijd heerlijk! Nooit last gehad van een winterdepressie of iets dergelijks. Bovendien hebben we op het moment nog niet echt last van de druilerige kilheid, waar ik natuurlijk ook wel eens klaar mee ben.

De eerste zondag dat het weer wel wat minder werd ben ik nog het bos in getrokken. Het zou die dag veel gaan regenen en van een hele dag binnen zitten word ik gaar. Dus ’s ochtends hup de laarzen aan, capuchon op en in de miezer een fijne wandeling gemaakt. De geur van het bos, de bladeren die -al een tijdje- verkleuren, eikels op de grond en een enthousiaste hond. Ik word daar blij van. Vorige week donderdag ben ik op mijn gemakje naar de bibliotheek gefietst. En dan langs het water weer terug. Mooi om te zien hoe het herfstzonnetje weer een ander uitzicht geeft. Warm van het fietsen en koele wangen. Heel idyllisch allemaal maar als je het wílt zien en voelen is dat het ook gewoon. 

Terwijl ik mijn fiets in de garage zet valt me op dat de Lobelia bloeit voor de oude klompjes van Stijn. Niet het perfecte plaatje maar wel een perfecte dag!