Een week na de ingreep werd de port-a-cath voor het eerst aangeprikt. Ik vond het spannend want uiteraard was de boel nog flink aan het genezen. Ik sliep nog op mijn rug en kon net weer zelf mijn haar in een staart doen. Voor het aanprikken werden er eerst allerlei steriele materialen neergelegd. Meer dan bij het aanbrengen van het infuus. Wat gaan ze doen?! Angsthaas die ik was. Ik kan namelijk best tegen naalden en bloed, maar niet tegen bijvoorbeeld beursheid waar een handeling verricht gaat worden. Terwijl ik dit schrijf vertrekt mijn gezicht al automatisch. En ja hoor, daar ging ze. Eerst werd er eens stevig om en op de port-a-cath gedrukt om vervolgens een pin door mijn huid te drukken. En dat op 20 cm van mijn hoofd. Het deed zeer. Het drukken, het prikken. Maar het was goed gegaan. Het infuus liep. De verpleegkundige sprak de magische woorden ‘hij werkt’. Ja, dacht ik, dat lijkt mij ook! Hij zou maar niet werken, die optie is er blijkbaar ook nog.
Met een naaldje er nog in, vertrok ik weer naar huis. Met een beurse, stekende linkerkant. En toch beter dan een stekende naald in mijn arm. Maar ik voelde me wel even zielig.
In de loop van de week ging de genezing gestaag vooruit en werd mijn geduld danig op de proef gesteld. Minimaal bewegen, een schrijnend gevoel aan de binnenkant van mijn huid. Moeilijk op mijn zij kunnen slapen. Oh, wat een geklaag…..
Afgelopen donderdag had ik een verdovingspleister op de plek. Die hadden ze me de eerste keer wel mee mogen geven. Ondertussen was ik over de schrik heen (die pín), de beursheid is bijna weg, en het aanprikken was gebeurd voor ik er erg in had. Nu geen stekende aders meer voor mij, geen blauwe plekken, niet meer nadenken of het lukt.
Deze week is een rustweek en daarna ga ik eens ervaren hoe het aanprikken gaat zonder verdovingspleister. Ik ga er vanuit dat de ‘na de operatie klachten’ dan wel verdwenen zijn.
Nu ben ik dus trotse bezitster van een knobbel onder mijn huid. Die straks elke 6 weken moet worden doorgespoten. Regulier onderhoud. Daarnaast draag ik twee prachtige kaartjes bij me. Met informatie over de port-a-cath. Zodat, mocht ik onverwacht medische hulp nodig hebben, er niet per ongeluk teveel druk op wordt gezet. En de juiste naald wordt gebruikt. Knappe hulpverlener die ze uit mijn tas weet te vissen!
