De petscan laat geen kankeractiviteit zien! Wat een opluchting! Omdat de pijn bleef aanhouden, bleef ik bang voor kankeractiviteit. De Kahler kwam tenslotte aan het licht door, in het begin, geïrriteerde spieren. Ik ben echt enorm blij met deze uitsluiting. De pijn is er niet minder om maar weten dat er geen ernstige oorzaak is, is een mentale switch. De arts beaamt dat bovenstaand spelletje meer voorkomt bij deze ziekte en mijn angst reëel is. Toch fijn hoor, die erkenning. Ik ben niet gek!

Na de uitslag ben ik naar de fysiotherapeut gegaan. Zij concludeerde een geïrriteerde slijmbeurs in mijn schouder. Ha, zonder die scan zou ik bang geweest zijn dat de kanker erachter zat. Mooi niet dus! En waarschijnlijk heb ik de laatste tijd mijn houding een beetje laten zakken. Lichamelijk dan hé? Dus tape op mijn rug ter ondersteuning, buk adviezen en een herhaling van hoe het moet. Bewegingen bewust uitvoeren, de tijd nemen, niet ‘even snel’, meer rustmomenten. Borstbeen strekken, buik in, schouders laag, billen aanspannen. Een mantra bij alles wat ik doe. Zie je me in de winkel staan en vaag kijken? Dan denk ik aan mijn houding. Dit is natuurlijk wel een leerschool. Dat stapje harder wat ik deed kan dus niet. Zie je Alfred vaag kijken in de winkel? Die gaat nu een stapje harder