Vorige week woensdag zijn we in Harderwijk voor controle geweest. Gelukkig weer goede uitslagen. De kanker neemt af en mijn nieren blijven het goed doen. 

Donderdag 14 juli meld ik me om negen uur voor de chemo in Utrecht. Daar blijkt dat de chemo zelf twee uur duurt. De rest van de behandeling via het infuus is om mijn blaas te beschermen. Er is een strak tijdschema opgesteld van spoelen, naar het toilet gaan en het toedienen van het medicijn. Ook moet ik twee liter drinken. Van de chemo word ik, zoals altijd, duizelig. Maar verder lijkt het vrij goed te gaan. Ik kom de dag prima door met lezen, muziek luisteren en de mensen die om de haverklap aan het bed staan om het infuus te vervangen, vragen wat ik wil eten of drinken, zeggen dat ik naar het toilet moet of vragen hoe het gaat. Rond kwart over vijf ga ik weer naar huis, opgelucht dat ik me niet heel ziek voel.

Ook de volgende dag kom ik goed door. Ik voel me niet heel fit en blijf een beetje duizelig maar ik heb me veel slechter gevoeld bij eerder chemo’s. Omdat de tweede dag normaal de ergste dag is, denk ik dat ik erdoor ben. Helaas. Zaterdag word ik wakker met een verschrikkelijke hoofdpijn en voel ik me echt ziek. Zondag is de hoofdpijn wat minder maar daar is alles mee gezegd. Beeldschermen zijn niet fijn om naar te kijken en ook lezen wil niet. Geluid om me heen kan ik niet verdragen, praten is zelfs niet fijn. Vandaag begon moeizaam. In de loop van de middag lijkt het iets beter te gaan maar de duizeligheid blijft. Dit stukje schrijven is nu erg vermoeiend. Woensdag start ik met de injecties. Deze kunnen ook de nodige bijwerkingen geven. Ik hoop zó dat ik daar geen last van heb! Want ziek zijn in de vakantie is toch echt niet leuk.