Fijn hoor, even geen gedoe in ziekenhuizen en ziek in bed liggen. Ik voel me weer een beetje opknappen en kan weer wat meer hebben. Heb meer energie om wat met de jongens te doen en dat merken ze. Ze dagen me weer uit om (voorzichtig 😉 ) te stoeien, we doen vaker een spelletje of iets anders samen. 

Ondertussen heb ik geen haar meer. Vorige week donderdag begon het behoorlijk uit te vallen. Hoewel dat dankzij mijn dikke haar eerst nog niet opviel, begonnen er toch kale plekken te komen. Omdat het geen gezicht meer was, heeft Alfred vandaag mijn haar afgeschoren. 

Vanmiddag zijn we voor controle in het UMC geweest. Sommige uitslagen hebben wat meer tijd nodig maar de eerste resultaten zijn weer goed. Omdat de rugpijn blijft heb ik nu morfinepleisters gekregen. Even kijken of die wat verlichting kunnen geven zonder al te veel vervelende bijwerkingen. We hebben ook het programma voor de laatste behandeling te horen gekregen. Even kort:

23-08 opname, 24-08 chemo, 25-08 chemo, 26-08 terugplaatsen stamcellen. Antibiotica, medicijnen en mondspoelingen horen ook bij het programma. Enkele dagen daarna zal ik flink ziek worden voor zeker een week. En dan zal ik langzaam weer moeten opknappen. Het doel is dat er geen kankerwaardes meer worden gemeten! Zodra de artsen tevreden zijn over mijn bloedwaardes mag ik weer naar huis. Dat zal na ongeveer 4 á 6 weken zijn. 

Ook de kinderen weten nu dat ik een tijdje in het ziekenhuis zal liggen straks. Ze hebben mijn kale hoofd gezien, de pruik en het hoofddoekje. Een hoop om te verwerken. Alfred en ik zijn al moe van alle informatie en gebeurtenissen. Wij hebben altijd weer tijd nodig om alles even een plekje te geven. Laat staan de kinderen. Hoewel we het naar hen toe luchtig en positief proberen te brengen (‘Hé kale’ wordt er al geroepen en beide hebben geparadeerd met het hoofddoekje ). Als alles achter de rug is zijn we toe aan een paar weken kuuroord om bij te komen denk ik…..