Dit zou een vrolijk blogje worden. Dat had ik me voorgenomen na het schrijven van de vorige. Even wat luchtigs, ontspannen. We gaan namelijk weer de feestweken in. Deze week waren we 15 jaar getrouwd, Stijn wordt van het weekend 10 jaar. Lekker stilstaan bij de leuke dingen! En mijn bloeduitslag zal ook wel meevallen. Dus niet.

Gisteren belde mijn arts. De m-proteïne is gestegen naar 16. Bam. Die had ik niet aan zien komen. De overige waardes zijn nog goed. Daarom pas over 2 maanden weer controle. En het kan evengoed nog stabiliseren zei ze. In mijn achterhoofd speelt de informatie die ik heb in recordtempo af. Behandelen bij een waarde van rond de 20, advies van de landelijke Hematologievereniging; stel behandelingen zoveel mogelijk uit in deze tijd…. 
Ondertussen praat de arts verder. Of Alfred nog op het werk komt. In principe werkt hij thuis maar er is wel druk dat hij zich op het ziekenhuis laat zien. Terwijl er meerdere collega’s ziek zijn geworden. Ze drukt ons op het hart dat hij thuis blijft. Het is niet veilig voor jou, zegt ze. Als het nodig is wil ze wel even bellen met deze of gene. En de volgende keer wordt er thuis bloedgeprikt. Geen onnodige risico’s. Getsie. Dat de waardes zo stijgen is al naar maar het hele corona gedoe maakt het nu wel erg eng. Zonder dat laatste is het allemaal al stom genoeg. 
Geen fijne dag gehad dus. En een gezellig blogje leek ook ver weg. Voelde me even niet zo positief.

Vanmorgen, toen ik achter de computer ging zitten, vroeg Stijn of ik een spelletje wilde doen. Hij had duidelijk even aandacht nodig. En zoals de meeste ouders nu, heb ik hooguit een kwartier dat ik even alleen ben. Knap, hoe de kinderen en thuiswerkende man elkaar afwisselen en dan mij als uitklep beschouwen. Maar goed, met liefde hoor!.
We gingen Stijns favoriete kaartspelletje doen. Klootzakken. Ik was nog niet aan het woord gewend, tot vandaag. Hoe een gewoon woord een scheldwoord kan worden. En een scheldwoord een gewoon woord. Kanker, klootschieten, klootzakken, corona. Het is allemaal relatief. Ik heb drie keer verloren. Van de drie potjes. Stijn blij, ik blij. Straks gaan we gezellig ons rondje lopen/steppen. Ondertussen vaste prik.
Man en Stijn zijn weer boven aan het werk, de puber zit nu beneden. Ga maar even wat drinken voor hem maken. Want anders drinkt ‘ie te weinig. Ha, de volgende komt de trap af. (Echt waar!) Stelletje…..

Lichtpuntjes!