Het is maandag vandaag. Tijd voor een nieuwe blog. Ik plan ze meestal in, zodat ze op dezelfde dag en tijd gepubliceerd worden. Soms schrijf ik van te voren vast een deel. Of helemaal. Soms op de dag zelf pas. De ideeën stoppen echter nooit. Vaak weet ik al ruim van te voren wat ik ga schrijven. Vormt het verhaal zich in mijn hoofd. Of meerdere tegelijk. En dan kiezen voor welke ik deze keer ga. En nu dacht ik niks te zeuren te hebben. Het was meer van ‘oja, ik moet nog schrijven.’ Moeten in de zin van willen dan hè. Het gaat namelijk allemaal lekker zijn gangetje.
Vandaag is de start van de herfstvakantie. Hoewel de temperatuur anders doet vermoeden, zie je aan de kleuren buiten dat het toch echt herfst is. En hoe idyllisch, de regen striemt op dit moment tegen de ramen. Ik denk aan Stijn. Die heeft deze hele week zeillessen. Hij wil namelijk graag zijn certificaat halen. Dan mag hij met de waterscouting meedoen met wedstrijden. De temperatuurs- en windvoorspellingen lijken ideaal te zijn voor deze week. Behalve deze regenbui dan. Ik hoop dat hij de tijd heeft om zijn regenpak aan te trekken. Tijd neemt ook, trouwens. Wat een zin had hij hierin. Ik kan niet wachten om te horen hoe deze eerste dag verlopen is.
Alfred is met Rowan naar de opendag van de TU in Delft. Twee weken geleden ben ik met hem naar de TU in Twente geweest. We konden toen mee met vrienden. Voor mij een geluk, zelf rijden kan ik het niet. Wat heb ik daarvan genoten zeg! Om mijn oudste zo zelfverzekerd rond te zien lopen. Te zien genieten. Dat gunde ik Alfred ook. Logistiek gezien was dit ook wel de beste optie voor mij. Want een eind reizen is niet meer zo vanzelfsprekend. Voor het ov ben ik niet bang hoor. Maar dat kost me wel een extra dagje bijkomen. En voor Rowan is het zo natuurlijk ook fijner. Och, nu heb ik toch nog gezeurd.
Het weekend hebben we lekker rustig en burgerlijk doorgebracht. Wat houd ik daarvan! Met Alfred naar de markt, een koffietje bij een leuk tentje. Een spelletje met de jongens. Alfreds oma bezoeken. Háár zien genieten. Lekker struinen in het bos. De meest gefotografeerde paddenstoel ook maar weer vastleggen. De hond uitbundig zien rondrennen.
Een volgende keer hoop ik in geuren en kleuren te kunnen vertellen hoe het met de verzekering en de tandarts is afgelopen. Er moet tenslotte wel wat reuring op de achtergrond blijven bestaan. Stel je voor dat ik écht niks te zeuren zou hebben!
