Zondag 17 april 2016

We zijn een goede week verder na mijn laatste thuiskomst uit het ziekenhuis. Thuis heb ik minder tijd om te appen. De berichtjes, kaartjes en bloemen blijven komen. Ik ben dankbaar voor al jullie medeleven. Het idee om een blog te beginnen was al eerder ontstaan. Nu ben ik gaan kijken naar de mogelijkheden. Op deze manier hoop ik iedereen een beetje op de hoogte te kunnen houden van de gang van zaken rondom mijn ziekte. 

De afgelopen week thuis was roerig. We moeten allemaal wennen aan de aanpassingen die mijn ziekte met zich meebrengt. Ik heb veel rust nodig en kan eigenlijk niks omdat mijn borstbeen moet genezen. De verjaardag van Stijn was fantastisch maar ik heb het twee dagen moeten bezuren. Toch te lang erbij gebleven achteraf. Woensdag voor het eerst met de zorgtaxi bloed wezen prikken in het ziekenhuis. De thuiszorg komt elke dag. Even wennen maar de hulp is fijn. Alfred is weer begonnen met werken. Hij mag nog een tijdje de jongens naar school brengen wat een hoop rust geeft voor hen en ons. Fijn!

Onze ouders helpen twee dagen in de week in en om het huis. Anderen koken een keer of laten de  hond uit. Voor ons is het zoeken naar een balans van rust in huis en hulp. Er komen veel zaken tussendoor. Arbozaken die geregeld moeten worden, een tablet die onverwachts geïnstalleerd wordt voor de thuiszorg, telefoontjes van artsen en instanties. Elke dag zal anders zijn en we zullen steeds andere praktische zaken tegenkomen waar we een oplossing voor moeten vinden. Rust zal voorlopig het grootste doel zijn.