De laatste weken van de eerste behandeling, antwoorde ik iets in de trant van ‘ik ben toe aan twee weken all inclusive onder een palmboom’, als er gevraagd werd hoe het ging. En zo voel ik het nog steeds. Ook Alfred gaf afgelopen week aan dat hij liever vandaag dan morgen de koffers pakte om direct met zijn vieren weg te gaan. En dan doelen we niet op een overvol resort, maar op een wit strand, zacht ruisende golven, hangmatje, rust en verder even nergens aan hoeven denken. Een onbestaand idealistisch plaatje. 

De koffer is wel gepakt. En all inclusive ga ik de komende weken zeker krijgen. Een witte omgeving ook. En die ruisende golven kan ik aanzetten. De palmboom bekijken op internet. De hangmat…. Nou ja, ik heb mijn punt gemaakt denk ik 😎

We hebben fijne weken samen gehad, wel met hier en daar wat spanning voor de komende opname, maar ik ben er klaar voor. Eigenlijk ook heel blij dat het door kan gaan. Gisteren een covidtest gehad en bij geen gehoor kon ik me maandag gewoon melden. Denk niet dat ze nu nog gaan bellen. Dus de sct gaat door!

Eenmaal in het ziekenhuis zal ik proberen nog wat te schrijven. De ervaring van de vorige keer was, dat ik op een gegeven moment geen beeldscherm meer kon verdragen. Mocht ik niks meer van me laten horen, dan ben ik aan toegeven aan het ziek zijn. Geen bericht, goed bericht!