Toen ik midden in de chemo zat, keek ik vooruit naar ongeveer deze tijd van het jaar. Ik had bedacht dat ik dan alweer een heel eind opgeknapt zou moeten zijn en dat ik misschien al wel weer een paar uurtjes aan het werk zou zijn. Het valt me tegen dat ik niet zo snel ben als sommige anderen. Natuurlijk ben ik behoorlijk vooruit gegaan en lijk ik al heel wat. Een buitenstaander ziet waarschijnlijk niks aan me. Ik fiets, loop in de winkel, sta op het schoolplein en onderneem af en toe wat. Dat ik tussendoor mijn rug rust moet geven, van te voren energie spaar, ’s middags slaap of volledig instort, zien maar weinig mensen. Dat mijn rug brandt van de pijn, bijvoorbeeld in de rij bij de kassa. is door niemand te zien. Een oranje waarschuwingslampje zou dan prettig kunnen zijn, dan mag ik misschien voor. Ik vond het dan ook moeilijk uit te leggen dat ik niet kon helpen bij een wedstrijd van Rowan. ‘Ik hoefde alleen maar de hele dag te zitten.’ Zo heb ik steeds vaker het gevoel dat ik moet uitleggen, verklaren, verdedigen etc. waarom iets niet kan. En waarom iets anders wel. Er is echter niemand die mij om een verklaring vraagt dus het is mijn eigen mentale worsteling. Of teleurstelling. Bij een bijeenkomst van fysiotherapie krijg ik een schema over rouw-verwerking onder ogen. Van Kübler-Ross. Prettig om de hele achtbaan van ziek zijn en behandeling in een schema te zien. Dan wordt er uitgelegd dat, waar je eerder op de top van de berg stond, nu genoegen moet nemen met een plek iets lager op de berg. Met een ander maar evengoed mooi uitzicht. De herkaanbaarheid onderling is groot en dat is toch prettig. Mede patiënten hebben aan een half woord genoeg. Tot slot werd er nog iets gezegd wat denk ik mijn mantra wordt: Je wordt de nieuwe oude ik. Heel filosofisch maar heel waar. En heel moeilijk.
Tijd dus voor een nieuw uitgangspunt. De arts heeft gezegd dat ik rekening moest houden met herstel van een jaar. Dat wordt dan september van dit jaar. Ik krijg nog een jaar botversterker die nog wat kan betekenen tegen de botpijn. Dat is maart 2018 klaar. Schouders er maar weer onder.
