Archive : juni

Pieken en dalen

Morgen de laatste injectie. Ik voelde me de afgelopen week niet goed, zal de details achterwege laten, en ik ben ook behoorlijk klaar met het ziek en afhankelijk zijn. Dat komt natuurlijk ook omdat ik weet dat dit de laatste kuur is. Daarnaast voel ik me onrustig worden voor wat er komen gaat. Maandag 4 juli hebben we een afspraak in Utrecht en ik hoop dan antwoord te krijgen op mijn vele vragen. Ook ben ik erg benieuwd in hoeverre de laatste twee kuren effect hebben gehad op de kanker. Daarvoor staat een afspraak op 13 juli. Zoals het nu gepland staat krijg ik 14 juli een chemo in Utrecht. 

Ondertussen heeft Alfred geregeld dat er een scootmobiel thuis staat. Dankzij een behulpzame buurman. Hiermee kan ik zelf wat meer uit de voeten en ben ik minder afhankelijk. Kan ik eindelijk weer eens zelf, wanneer het mij uitkomt, naar het winkelcentrum. Alleen. Zonder begeleiding. Als ik me tenminste goed genoeg voel. Eerst morgen en de dagen erna nog even doorkomen.

Vanmorgen in ieder geval ermee door het bos gereden, waar we spullen hebben gezocht voor ons insectenhotel. Heerlijk! Stijn heeft al meerdere rondjes door de kamer gereden, hij vindt het fantastisch en wil er zelf ook één Lacht

Opluchting

Tijdens de vorige rustweken kregen we het idee om, als ik me goed genoeg zou voelen, in deze rustweken een paar dagen weg te gaan. Dit omdat de vakanties die we hadden gepland niet door kunnen gaan en de jongens dit erg jammer vonden. Helaas ging het nu wat minder goed dan de vorige keer maar we zijn toch een weekend weg geweest. Ik zag er wel wat tegenop. De pijn in mijn rug en schouderbladen vraagt toch om een paracetamolspiegel en belemmert me in bewegen. Goed kunnen zitten en liggen is dan ook erg belangrijk. Gelukkkig lag het matras beter dan dat van mezelf en ook de bank werkte goed mee. We hebben allemaal genoten van het weekend en zijn lekker uitgerust. Doordat we even van thuis weg zijn geweest, werd ik ook wat minder geconfronteerd met het ziek zijn en dat heeft veel ontspanning gebracht! Daarnaast hebben we genoten van het enthousiasme van de jongens, die vonden het heerlijk.

Eenmaal thuis zijn we ook weer snel in de realiteit. Vrijdag start alweer de vierde en laatste kuur in het Jansdal. Het is een opluchting om te merken dat ik na de chemo weer opknap maar ik zie er ook weer tegenop om te beginnen aan de therapie. Zal het nog weer heftiger worden of valt het mee, ik ben benieuwd.

Meeleven

Zo, de derde kuur zit erop. Zoals eerder genoemd heeft deze er toch wel ingehakt. Geen energie en, hoewel ik het niet ben, lichte depressieve gevoelens. Ook heb ik wat neurologische problemen gekregen. Een gevoelloosheid in mijn handen, die later gelukkig weer afnam en rusteloze armen en benen. Heel vervelend als je wilt slapen. In deze chemoweken wilde ik het liefste alleen zijn en was communiceren niet echt mijn sterke punt. Gewoonweg geen energie voor. Nadenken en concentreren ging ook erg moeizaam.

Nu krabbel ik weer wat op maar het komt van ver. Overdag val ik nog als een blok in slaap en ik word pas wakker als de wekker gaat. Soms slaap ik zelfs nog twee keer per dag. En dat terwijl ik geen morfine meer gebruik. Ik hoop er de komende twee weken weer een beetje te kunnen zijn voor de mannen, voordat de laatste kuur me er weer onder krijgt.

Vanaf het moment dat we hoorden dat ik de ziekte van Kahler heb, zijn we overladen door medeleven. Kaarten, bloemen, cadeautjes, appjes, mailtjes, het was overweldigend. Nog steeds komt er regelmatig een kaartje, worden er bloemen bezorgd, een cadeautje door de deur geschoven, krijg ik een appje bij het begin van de kuur, een lief mailtje halverwege of laat men op een andere manier weten dat er wordt meegeleefd. Dit is hartverwarmend en geeft heel veel steun! Het liefst wil ik op ieder gebaar reageren maar dat lukt niet en dat geeft me toch een ongemakkelijk gevoel. Daarom wil ik via deze weg laten weten dat ik dankbaar ben voor al het meeleven en begrip, het doet ons goed!

Nu ga ik met de tv aan wachten tot Rowan uit school komt, wat fijn dat het een sportzomer wordt en dat Kiki Bertens het zo goed doet op Roland Garros. Ik kan niet bij de avondvierdaagse zijn maar we kunnen wel samen sport kijken!