Er was eens een man die nogal impulsief kon zijn. En zo gebeurde het dat hij, op een normale dag in januari, tegen zijn vrouw zei dat hij een caravan had gekocht. Hij had een afspraak gemaakt voor een bezichtiging. Over 2 uur. En het was anderhalfuur rijden. De vrouw kwam net thuis van een gezellige koffieochtend en was licht verbaasd. Ze dacht dat het hoofdstuk caravan was afgesloten. Toch besloot ze het avontuur aan te gaan en stapte ze na een snelle lunch in de auto. Onderweg was er tijd voor de uitleg, de idealisering van hem en om de beren van haar te bespreken. Het kwam erop neer dat de man graag een voorseizoensplek op een camping in de buurt wilde proberen. De bezwaren van de vrouw omhelsden vooral de mooie plek waar hun comfortabele huis stond. Met de mooie tuin. Op steenworp afstand van bossen, water, het stadscentrum. Supermarkt om de hoek. Waarom dan in het weekend verblijven bij een caravan op een half uur rijden? Ze zwichtte voor het argument dat bij het opvlammen van haar ziekte, er toch ergens een ontspanningsmogelijkheid was. Goed. De caravan werd gekocht. De koop beklonken met een cappuccino. 
Uiterst kritisch werd er een camping uitgezocht en nog kritischer de perfecte plek. Twee weken voor het kampeerseizoen haalde de man trots zijn huis op wielen op. De man en de vrouw zochten spullen uit, maakten schoon en de kinderen verzamelden een krat vol buitenspeelgoed. De caravan werd naar de camping gebracht om de volgende dag ‘opgezet’ te worden.
Ondertussen was er iets anders dat opvlamde, HET virus was in het land. Er zou een lockdown komen. Het opzetten van de caravan werd uitgesteld. Begrijpelijk maar ineens toch een kleine teleurstelling. Een week daarna mocht het kleine huis toch gebruikt worden! Mits je een eigen toilet had. Die hadden ze. En niet bleef slapen. Prima, de nachten in het voorjaar waren toch te kil voor de vrouw. Kwam ze mooi onderuit. De man was naast impulsief ook verrekte handig. Hij bouwde een boilertje zodat er ook warm water was. Installeerde een kachel tegen de eventuele kilte. En zo gebeurde het dat de eerste middag aanbrak waarop het gezin gebruik ging maken van de caravan. De vrouw vond het prachtig. Na al het afstand houden van mensen die dat niet deden, kon ze even op adem komen. Er was namelijk bijna niemand op de camping. En in de nabij gelegen natuur. Ook de kinderen voelden de vrijheid die de camping bracht, ondanks dat alle voorzieningen dicht zaten. Wat een geluk! Maar het voelde ook een beetje dubbel. Stay home, blijf thuis, was de boodschap in het land. Ga niet weg als het niet hoeft. Om de ouderen en de andere risicogroepen te beschermen. En deze risicovrouw ging weg. Bleef niet thuis. Tot drie keer toe. Toen hield het op. Want er was een mooi paasweekend. Het werd druk met dagjes mensen. Die een ijsje kwamen eten bij de dijk. Wat de waterpolitie zag. Die maakten een melding bij de handhaving van de gemeente. Die zouden komen controleren. De medewerkers van de camping maakten een rondje met de boodschap om alsjeblieft naar huis te gaan. Want op de camping zelf ging het erg goed. De man was getuige van mensen die het niet eens waren met die boodschap. Stampij maakten bij de receptie. De volgende dag kregen de man en de vrouw bericht dat de controle goed was verlopen. Fijn! De dag erna kregen de man en de vrouw een bericht van de gemeente toegestuurd. Er was blijkbaar onduidelijkheid bij een aantal kampeerders. Ze mochten niet meer komen. Een kleine teleurstelling. Even geroken aan de rust, de bewegingsvrijheid. De ruimte in de natuur. Niet bang voor mensen die niet uit de weg willen gaan. Maar ja, de landelijke boodschap was ook duidelijk. Blijf thuis.

Anderhalve week later kwamen er nieuwe mededelingen van het kabinet. Een dag later van de camping. Kom! Je mag ook slapen! Iedereen mag komen kamperen. Ook nieuwe mensen. Voor bijvoorbeeld een weekend. En zo gebeurde het dat de man en de vrouw weer konden gaan met de kinderen. Het was nu wel wat drukker. Maar nog goed te doen. En de vrouw was blij met de impulsieve aankoop van de man. Door de rare gebeurtenissen en het mooie voorjaarsweer, kwam dit wel erg goed uit. Het schuldgevoel was weg. Want ach, zij stayen tenslotte home, maar dan af en toe in hun mobile home 😉